Bahreyn ülkesi tarihçesi,
Bahreyn'in Tarihi,
Bahreyn hakkında bilgi


Bir Güneybatı Asya ülkesi olan Bahreyn Basra körfezi içinde Suudi Arabistan ve Katar kıyıları önünde bulunan ve ada sayısı toplam 35 e ulaşan takımadalardan meydana gelmektedir. Ülkeye adını veren ve takımadaların en büyüğü olan Bahreyn adası 565.7 km2'dir.

Bahreyn antik zamanlardan beri insanlar için bir yerleşim yeri olmuştur. Basra Körfezi'ndeki stratejik konumu ülkeye Asur, Babil, Yunan, Pers ve son olarak da Müslümanlığı da beraberinde getiren Arap medeniyetlerinin etkisine sebep olmuştur.

1500'lerde Portekizlilerin eline geçen ada, yaklaşık 400 yıl boyunca I. Dünya Savaşı'na kadar Osmanlı hakimiyetinde kalmış, 1971'de Birleşik Krallık hakimiyetinden çıkarak bağımsızlığına kavuşmuştur.


Bahreyn halkı İslâmiyet'le Resulullah (a.s.) zamanında tanışmıştır. Bahreynli Muiz bin el-Aiz el-Abdi yirmi kişilik bir heyetle birlikte Medine'de Resulullah (s.a.s.)'ı ziyaret ederek Müslüman olmuştur.
Mekke'nin fethinden sonra Resulullah (s.a.s.) h. 8'de, Ala bin Abdullah el-Hadrami (r.a.)'yi Bahreyn'e gönderdi. Alâ (r.a.), Resulullah (s.a.s.)'ın davet mektubunu o zamanki Bahreyn emiri Münzir bin Sâvâ'ya iletti ve bu davetten sonra Bahreyn halkının çoğu Müslüman oldu.

Bu olaydan sonra Bahreyn emirliği Medine'deki İslâm devletine bağlandı. Hz. Ebu Bekir (r.a.) döneminde, Münzir bin Sâvâ'dan sonra Bahreyn emiri olan Cârud ve Hutam el-Abdi'nin öncülüğünde Bahreyn'de bir dinden dönüş (riddet) hareketi ortaya çıktı.
Hz. Ebu Bekir (r.a.) dinden dönenlerin üzerine Ala bin Abdullah el-Hadrami (r.a.)'nin kumandasında bir ordu gönderdi. Bu ordu riddet (dinden dönüş) hareketini kısa sürede bastırdı ve dinden dönenlerin başını çeken Hutam el-Abdi öldürüldü. Bahreyn bu olaydan sonra yeniden İslâm devletine bağlanmış ve 10. yüzyıla kadar İslâm devletine bağlı kalmıştır. M. 10. yüzyılda bir ara Karmatilerin eline geçti. Ancak halk Karmati yönetimine karşı başkaldırarak 1058 yılında bu yönetime son verdi. Bundan sonra sırasıyla Uyuniler, Salgurlular, Tabeler ve Cebriler Bahreyn'e hâkim oldular. Bahreyn 1521 - 1602 yılları arasında Portekiz işgali altında kaldı. Portekizli işgalciler 1602'de İranlı kuvvetler tarafından çıkarıldı. Bu tarihten sonra Osmanlılar, İran, Arap yönetimleri ve Avrupa ülkeleri arasında Bahreyn üzerinde bir rekabet ve kavga başladı. Bu rekabet ve kavga 1783'te el-Halife ailesinin Bahreyn'de hâkimiyet kurmasına kadar devam etti.

Bahreyn, 1783 yılından bu yana bu ailenin yönetimi altındadır. Ancak söz konusu ailenin ülkeye hâkim olmasından sonra da Bahreyn çeşitli dış baskılara ve saldırılara maruz kalmıştır. Yakın komşusu Umman, Bahreyn için sürekli bir tehdit unsuru olmuş ve birkaç kez saldırıda bulunmuştur. Bahreyn yönetimi Umman tehlikesine karşı zaman zaman Arap yarımadasındaki Vehhabi hareketinin öncüleriyle yardımlaştı. Bahreyn üzerinde Osmanlılarla İngilizler arasındaki rekabet ve uzlaşmazlık da devam etti.

1913'te Londra'da imzalanan bir anlaşmayla Osmanlı yönetimi Bahreyn'in bağımsızlığını tanımayı İngiltere de burayı kendi topraklarına ilhak etmemeyi taahhüt etti.

Ancak İngilizler bu anlaşmadan sonra Bahreyn'le daha yakından ilgilenmeye başladı ve burayı kendi himayelerine aldılar. Bu durum Bahreyn'in ekonomik ve dolayısıyla siyasi bağımsızlığını önemli oranda etkiledi. 1970 yılından itibaren İngiliz kuvvetlerinin Körfez'den çekilmeye başlamaları üzerine körfezdeki küçük ülkeler, Körfez Ülkeleri Federasyonu adıyla bir federasyon kurdular. Ancak Bahreyn emiri 15 Ağustos 1971'de yayınladığı deklarasyonla bu federasyondan ayrılarak bağımsızlığını ilan etti. Bahreyn 1 Kasım 1961'den buyana el-Halife ailesinden İsâ bin Selmân Ali Halife tarafından yönetilmektedir. Onun yerine geçecek olan veliahtı oğlu Hamed bin İsa Ali Halife'dir.